Depremin gölgesinde çadırlarda yaşayan kadınlar aileleri için savaşıyor
Kahramanmaraş depremlerinin üzerinden 1 ay geçti…
Devlet-millet iş birliği ile 11 ilde afetzedelerin ailelerinin yaraları sarılmaya başlandı.
Gıdadan barınmaya kadar tüm ihtiyaçlar karşılandı ve bölgede hayatın normale dönmesi için çalışmalara hız verildi.
Bugün birçok kadın 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nü çadırlarda geçiriyor.
Burada yaşayan kadınların zorlu bir mücadelesi var.
Depremden etkilenen çocuklarını teselli eden anneler, ailelerine de yeni bir hayat kurmaya çalışıyor.
Depremzedeler birbirlerine destek oluyor
İskenderun’un Muradiye Mahallesi’nde kurulan çadır kentte yaşayan kadınlar her türlü zorluğa göğüs germeye çalışıyor.
Çadırlarda yemek yapan, bulaşık yıkayan hanımlar beyin sarsıntısı geçiren çocuklarına bakıyor.
Zaman zaman kadınlar ortak alanlarda bir toplantıya gelirler ve dertlerini paylaşırlar.
“Hayatımda hiç kadınlar gününü kutlamadım…”
55 yaşındaki Hatice Gül, eşinin 20 yıl önce vefat ettiğini ve 3 çocuğuna hem annelik hem de babalık yapması gerektiğini söyledi.
8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nü hiç kutlamadığını anlatan Gül, şu ifadeleri kullandı:
Hayatımda hiç kadınlar gününü kutlamadım. Kimse kutlamadı. Kimse bir şey söylemedi. 55 yaşındayım. Çok şükür çocuklarım, torunlarım hayatta, hiçbir şikayetim yok. Torunlarımın yaşadığını gördüm. Bu bana yeter. Hiçbir şeyim olmasa bile bana yeter.
Allah’a binlerce şükürler olsun, bu deprem çocuklarımın acısını göstermedi.
“Aklımıza sadece o gün mü düşeceğiz?”
Esentepe Mahallesi’ndeki evlerinden yara almadan kurtulan 3 çocuk annesi Zühre Tomak, her şeye rağmen nefes alabildikleri için mutlu olduklarını söyledi.
Komşularıyla dayanışma içinde olduklarını ve her günün kadınlar günü olduğunu belirten Tomak, şunları kaydetti:
Kadın her zaman kadındır. Yani sadece o gün mü aklımıza geleceğiz? Bayan her zaman oradadır. Hayat her zaman oradadır. anlamak isteyenler için. Yaşam ve yaşam hemen hemen hepsidir. Var olmaya devam edecek. Bütün bunlar bir gün için basitleştirilemez. Sadece bir güne indirgenemez. O zaman yazık olur. Tüm insanlık için utanç verici olurdu.
